Δυνατή δουλειά και μεγάλη (12 κομμάτια) που συνάδει με το ύφος του σύγχρονου Thrash Metal διαθέτοντας πιτσιλιές από Death Metal σταγόνες. Η βιενέζικη τετράδα ακουμπάει το ύφος των σύγχρονων Exodus με πάρα πολύ καλή παραγωγή, καθαρή και συνάμα χυδαία. Ο ήχος τους θυμίζει αρκετά τη σιδερένια ηχητική των Nevermore και οι συνθέσεις κάθε άλλο παρά βαρετές είναι διότι υπάρχουν πάρα πολλές αλλαγές και γυρίσματα στα κομμάτια τους.
Οι ταχύτητες δεν λείπουν από ετούτον αυτόν τον δίσκο, οι δισολίες είναι ευεργετικά δραστήριες και μελωδικές, ενώ στα καθόλου μονότονα φωνητικά ο πλουραλισμός δίνει και παίρνει επειδή από το γουρούνιασμα και τον βόθρο μεταβαίνουν στην εντελώς άλλη άκρη του πενταγράμμου, αυτήν των καθαρών και όμορφων, σε σημεία, ερμηνειών. Υπέροχη έκπληξη βρίσκουμε στο σημείο 11 του δίσκου, στο οποίο το "Silent Eulogy" είναι το μόνο instumental κομμάτι που φέρνει στην επιφάνεια το μπλουζ συναίσθημα του συγκροτήματος.
Πραγματικά είναι μια πολύ προσεγμένη δουλειά και παράλληλα ταυτοποιημένη χωρίς να υπάρχει σύγχυση μεταξύ των κομματιών του δίσκου.